Mum Işığı

Yanan bir tane mum yeter sandım karanlığa,

Meğer, mum yanmaz; erirmiş, yeni öğrendim.

Yanan ise fitilmiş.

Mum eriyip bitse bile, fitil, denize dönmüş mumun içinde, usul usul yanmaya devam edermiş.

Fırtınası hiç dinmeyen ıssız bir limanın yıllanmış ama eskiyememiş deniz feneri misali;

Yanmaktan yorulsa da sönemezmiş.

Kendini aydınlatmaya gücü yokmuş aslında,

Kalbi de yetmemiş kendisini yakanı ısıtmaya.

Yine de yanar dururmuş,

Varlığıyla rüzgarlara kafa tutmaya.

Aslında elimi yakmazmış yanan mumun ateşi.

Aldığım tek bir nefes ile sönecek sıcaklığına dokunmaya korkmam boşunaymış meğer;

Dokununca ateş kalmazmış.

Sahi, gözyaşlarım, yanaklarımı ateşten daha çok yakarmış.

Bir damla gözyaşı yeter sanırdım, yanan bir mumu söndürmeye;

Halbuki, gözyaşının tuzu ateşi iyice dağlarmış.

10 Eylül 2019, Ayvalık