" Geceyi Sev ! „

                                    05:30 , Istanbul


  Saat tam gündoğumu.Zaman ziyadesiyle sessizlik vakti.Sessiz ol.
     Geceyle gündüz arasında sıkışmış kalmış bedenlerimiz.
       Duyuyor musun ? 
 Güneşi görünce Umut diyoruz,geceye dönünce,Unut ...

Aydınlıklarımızı güneşe bağlamışız biz esasında.
Ruhlarımız o kadar karanlık ki,geceyi suçluyoruz her seferinde.
   Hadi ama,teslim ol artık kendine.
                Karanlık.
Gece,insan kadar karanlık olabilir mi ? Düşün.
   Düşünmeyi bırakalı kaç gündüz oldu?
 Hatırla.

       Geceyi sev.
Güneşin sunamayacağı güzellikler sunan ; "geceyi bekle."
              O , aslında Sensin.
  
Gece senin Kalbin.
  Kalbin...O,Güneş ışığıyla kapatmaya çalıştığın kalbin.
   Aslında en az gece kadar karanlık ve siyah kalbin.

   "Karanlıktan korkar" mış insan..
"geceyi sevmez" miş insan,
geceye çeşit çeşit bahaneleri de varmış insanın.

    Çünkü kendinden korkuyorsun sen.
Karanlığında gölgeni kaybetmekten deli gibi korkuyorsun sen.Hatta kendini kaybetmekten değil, kendini bulmaktan kaçıyorsun sen.
Öyle kaçıyorsun ki bir gün güneşe takılıp düşeceksin koşarken.
     Yapma.

 Gece ; 
    Hadi gel uyuma bu gece.
Ben demiyorum,yıldızlar seni çağırıyor.
          Kaldır kafanı.
    Gündüzün gizlediği daimi dostların ; Yıldızlar ve Ay ve onların isimleri.
  Hepsi sesini güneşle bastırdığın kalbinde gizli.
   Bir gece.Bu gece ; 
       değmez mi onlarla dertleşmeye?  

  Gündüzleri kaybolmaya alışıksın güneşin aydınlığındaki sokaklarda,milyonlarca yürüyen karanlık arasında.
   Güneş seni fark etmiyor.
Ve sen de geceyi fark etmiyorsun.
    
      Bir gece,
Bu gece,kafanı kaldır ve tanış onlarla.
  Ne güneş gibi gözünü alır bir bakışın,ne de yakar seni yakınlığı.
   Güneş sizi ayırana kadar,
dost olun.


   Ve Hayır,biz güneşle düşman değiliz.
                
                  " Geceyi Sev „

     

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mum Işığı

Yanan bir tane mum yeter sandım karanlığa, Meğer, mum yanmaz; erirmiş,  yeni öğrendim. Yanan ise fitilmiş. Mum eriyip bitse bile, fitil, denize dönmüş mumun içinde, usul usul yanmaya devam edermiş. Fırtınası hiç dinmeyen ıssız bir limanın yıllanmış ama eskiyememiş deniz feneri misali; Yanmaktan yorulsa da sönemezmiş. Kendini aydınlatmaya gücü yokmuş aslında, Kalbi de yetmemiş kendisini yakanı ısıtmaya. Yine de yanar dururmuş, Varlığıyla rüzgarlara kafa tutmaya. Aslında elimi yakmazmış yanan mumun ateşi. Aldığım tek bir nefes ile sönecek sıcaklığına dokunmaya korkmam boşunaymış meğer; Dokununca ateş kalmazmış. Sahi, gözyaşlarım, yanaklarımı ateşten daha çok yakarmış. Bir damla gözyaşı yeter sanırdım, yanan bir mumu söndürmeye; Halbuki, gözyaşının tuzu ateşi iyice dağlarmış. 10 Eylül 2019, Ayvalık
Devamı

Bir Prinkipo Masalı

Resim
    Bilenler bilir; Büyükada,Mor Bulutlu Ev için hayli özeldir. Bundan 4 sene önce,yine bir Büyükada gezisinin,tasviri ile açar çünkü bu ev kapılarını.İşte sizlere yine bir Büyükada yazısıyla geliyorum,fakat bu sefer hayli müteşekkir konumdayım mesela.     23 Nisan günü meşhur Aya Yorgi'nin sihiri için sabahın serin vakitlerinde ilk yetiştiğimiz vapurla düştük denize.Yolculuğumuz yaklaşık bir buçuk saat sürmüş olmalı,tüm vapurda sabahın uyku mahmurluğu hakim,deniz ise henüz hepimizin elindeki meşhur vapur çayı kadar dingin.Henüz gidişin dinçliği üstümüzdeyken,büyük bir hevesle iniveriyoruz gemiden.O an fark ettim ki,vapurdan inen her yolcu ilk adımında bir durdu,ve etrafına bakındı,"ada sarhoşluğu" diyorum ben buna,kaçıncı kez giderseniz gidin,vapurdan ilk indiğiniz anda hiç değişmeyecek bir "Nereden Başlayacağız şimdi Heyy gidi Büyükada!" hissiyatı. Elbet ben de şöyle bir bakıyorum ve diyorum ki "Yeniden hoşbulduk eski dostum,hiç değişmemişsin."
Devamı