Koşmalıyız Parklara !
" Bir ileri,bir geri.. Tıpkı hayat gibi..." Hiç öğrenemeyeceğimi düşünmüştüm sallanmayı.. Ben kendi halimde çabalarken yanıma gelip,hep hayal ettiğim gibi uçan o küçük çocuk,Sana da hep sinir olurdum misâl. Gülüp eğlenip,kendi aralarında "ne kadar yükselicem?" diye yarışan bir çocuk grubuna pis bakışlarımı diker,ama onlardan daha çok keyif aldığımı onlara bile hissettirecek kadar yaşardım salıncağımda o eşsiz keyfimi. Beni hep annem sallardı yahut aklımda kalacak tüm salıncaklar hep annemin salladıklarıdır. Hayatımın çok uzun bir süresince annem oldu salıncağımın arkasında. Geçen gece bir salıncakla göz göze geldik,yıllar olmuştu karşılaşmayalı.. Yalnız görmeye alışık olmasa gerek beni,hemen annemi sordu. Bir ileri,bir geri..Derken anladım. "Aslında hayat,annesiz sallanmayı öğrendiğinde başlıyormuş." Bir zamanların en büyük hayali olan gün, "Tek başıma sallanıyorum ben.&q