Sihirli Günler Dilerim !

    Aralık'a bir yazı yazmak istiyorum.Kendisinin beni duyduğunu ve beni sevdiğini biliyorum.Eğer onun rüzgarını ve sararmış yapraklardan oluşturduğu orkestrasının senfonik müziği sizin de hoşunuza gidiyorsa,Aralık sizi de seviyor demektir.

    Kimine göre bir sondur o,Kasvetlidir.Kimine göre bir başlangıçtır;Kışın ilk ayıdır ne de olsa.Bir de Aralık'a sormalı acaba kimdir ? Biliyorum ki kendini Aralık hisseden insanlar var içimizde ve birde kapısı her daim aralık olanlar var tabii.Bana sorarsanız Aralık, ''Umudu en çok hak eden ay'' demek.Barışmak ayı.Herşeyi,yaşanmışlıkları geride kalanları,kavgaları,küslükleri son buldurmak ayı..Affetmek ayı..
    Aralık ayının büyülü olduğuna inanıyorum ben,başka türlü bu kadar iyi sonlanamaz herşey. Nietzsche 'nin tabiriyle ''Birbirlerini yok etmeye kurulu birer mekanizma '' olan biz insanoğlunun,yılın başka aylarında edindiği hırs,ihtiras ve kavgalarının hepsini yalnızca tek bir ayda İyiliklerle,sevgilerle,duygusallıklarla son bulduruyor,buldurabiliyor olması,''Sihir'' kelimesini hak edecek kadar büyülü bence...

     Diyeceğim o ki; bugünlerde kalbinin  kapısı daima aralık olan insanlardan olun ve Aralık'ın sihrinin kalbinize girdiğini hissedin...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mum Işığı

Yanan bir tane mum yeter sandım karanlığa, Meğer, mum yanmaz; erirmiş,  yeni öğrendim. Yanan ise fitilmiş. Mum eriyip bitse bile, fitil, denize dönmüş mumun içinde, usul usul yanmaya devam edermiş. Fırtınası hiç dinmeyen ıssız bir limanın yıllanmış ama eskiyememiş deniz feneri misali; Yanmaktan yorulsa da sönemezmiş. Kendini aydınlatmaya gücü yokmuş aslında, Kalbi de yetmemiş kendisini yakanı ısıtmaya. Yine de yanar dururmuş, Varlığıyla rüzgarlara kafa tutmaya. Aslında elimi yakmazmış yanan mumun ateşi. Aldığım tek bir nefes ile sönecek sıcaklığına dokunmaya korkmam boşunaymış meğer; Dokununca ateş kalmazmış. Sahi, gözyaşlarım, yanaklarımı ateşten daha çok yakarmış. Bir damla gözyaşı yeter sanırdım, yanan bir mumu söndürmeye; Halbuki, gözyaşının tuzu ateşi iyice dağlarmış. 10 Eylül 2019, Ayvalık
Devamı

Bir Prinkipo Masalı

Resim
    Bilenler bilir; Büyükada,Mor Bulutlu Ev için hayli özeldir. Bundan 4 sene önce,yine bir Büyükada gezisinin,tasviri ile açar çünkü bu ev kapılarını.İşte sizlere yine bir Büyükada yazısıyla geliyorum,fakat bu sefer hayli müteşekkir konumdayım mesela.     23 Nisan günü meşhur Aya Yorgi'nin sihiri için sabahın serin vakitlerinde ilk yetiştiğimiz vapurla düştük denize.Yolculuğumuz yaklaşık bir buçuk saat sürmüş olmalı,tüm vapurda sabahın uyku mahmurluğu hakim,deniz ise henüz hepimizin elindeki meşhur vapur çayı kadar dingin.Henüz gidişin dinçliği üstümüzdeyken,büyük bir hevesle iniveriyoruz gemiden.O an fark ettim ki,vapurdan inen her yolcu ilk adımında bir durdu,ve etrafına bakındı,"ada sarhoşluğu" diyorum ben buna,kaçıncı kez giderseniz gidin,vapurdan ilk indiğiniz anda hiç değişmeyecek bir "Nereden Başlayacağız şimdi Heyy gidi Büyükada!" hissiyatı. Elbet ben de şöyle bir bakıyorum ve diyorum ki "Yeniden hoşbulduk eski dostum,hiç değişmemişsin."
Devamı

" Geceyi Sev ! „

Resim
                                      05:30  , Istanbul   Saat tam gündoğumu.Zaman ziyadesiyle sessizlik vakti.Sessiz ol.      Geceyle gündüz arasında sıkışmış kalmış bedenlerimiz.        Duyuyor musun ?   Güneşi görünce  Umut  diyoruz,geceye dönünce, Unut  ... Aydınlıklarımızı güneşe bağlamışız biz esasında. Ruhlarımız o kadar karanlık ki,geceyi suçluyoruz her seferinde.    Hadi ama,teslim ol artık kendine.                 Karanlık. Gece ,insan kadar karanlık olabilir mi ? Düşün.    Düşünmeyi bırakalı kaç  gündüz  oldu?  Hatırla.         Geceyi sev. Güneşin sunamayacağı güzellikler sunan ; "geceyi bekle."               O , aslında Sensin .    Gece  senin  Kalbin .   Kalbin...O,Güneş ışığıyla kapatmaya çalıştığın kalbin.    Aslında  en az gece kadar  karanlık ve siyah kalbin.    "Karanlıktan korkar" mış insan.. "geceyi sevmez" miş insan, geceye çeşit çeşit bahaneleri de varmış insanın.     Çünkü  ken
Devamı